Thursday, December 13, 2012

Pacquiao, Bieber and Filipinoes


Uso din naman ang unfair discrimination sa Pilipinas na likha ng mga Pilipino. 

Bakit? 

Kasi naman. Galit na galit sila kay Bieber for creating pics like the 1st one on this pic. 
Pero ayan, may PACman version na din ung picture ni Pacquiao pero niLIKE lang namang ng mga tao. Bat walang nagalet dun sa creator nung PACman game edited pics?




Ung totoo? 
Ung totoo lang talaga. 
Galit ba kayo dahil feeling nyo nabastos si Pacquiao dun sa pic ni Bieber? 
O galit kayo dahil natalo si Pacquiao at ibinubunton nyo ung frustration nyo sa iba at nagkataong si Bieber ang nagpakita ng first public ultimate first humorous reaction kaya sa kanya nyo ibinaling ung frustration nyo?

Kase kung titignan nating mabuti. Sabihin na nating mali ung ginawa nya, pero kayo ba hindi kayo ganun? Aminin na natin. Kung si Marquez ang natalo, mumurahin nyo pa nga siya eh. taz gagawa din naman kayo ng mga pics na gaya ng ginawa ni Bieber. 

Tatanggi kayo? 

Eh diba nung naiputan ng ibon si Obama sa ulo nya one time na nag-ispeech sya, pinagtawanan din siya ng lahat at ginawan ng kung anu-anong pictures from that video?

Nung binato ng itlog si Bieber sa isang concert nya, pinagtawanan din siya at ginawan ng iba't-ibang version ung vids at pics nya. 

Eh kayo, nung nadapa kayo one time sa buhay nyo, mismong kayo pinagtawanan nyo mga sarili nyo. Diba?


At boxing yang larangang iyan. Expected na may magpaplanking, maoospital, mabubugbog. Or worst, mamamatay.

hindi ako makabieber. hindi rin ako makapacquaio. Saludo ako sa galing ng boses ni Bieber. at Saludo din ako dahil isang mahusay ng atletang Pilipino si Pacquaio sa larangan ng boxing.

Kilala ang mga Pilipino na masayahing tao. Kahit nasa pinakamasaklap at pinakamalalang sitwasyon na, basta buhay tayo, nakakatawa tayo. Hindi naman namatay si Pacquiao mga kabayan. Bakit mas malala pa ung mga reaction nyo kesa dun sa mismong taong involved? 


Ang sa akin lang naman.
Wag po sana tayong magpairal ng BIASED-based reactions sa mga bagay bagay.
Dahil lang ung nakikita nyo, hindi sang-ayon sa gustong makita ng mga mata nyo. 
<-familiar ba yang linyang yan?
psssh. Patas-Patas lang tayo mga kababayan.
You're not Rulers. not even DemiGods.
kaloka lang talaga ang reactions ha.

Tuesday, October 2, 2012

Cyber Martial Law, RA 10175



I am against the Cyber Martial Law, RA 10175.

In every law, behind every written proposed act for the good of the Filipino Citizens, there is always a small leak that will benefit the government.

I propose to the government that they study the said Law again and polish it. 
I wish to know every details of it as a concerned Netizen living in the so-called Philippines, a Democratic country.
the Do's and Dont's. Yes and No's. Need's and Want's. To whose benefits. the Objectives. the limitations and scope.

I suggest that the next bills that are going to be proposed will be known to the people. The studying shall not just be done behind the doors of the Senators' and Congress' Seats.

We don't need and want another hell of Martial Law coming our way.

Kaya sana po, If you pass a bill, alalahanin nyo ding kaming mga simpleng tao ang una sa lahat na dapat makaalam kung anong mga bagay ang makakabuti sa amin. Kaya kailangan naming malaman kung anong mga panukala sa batas ang naihahain laban o para sa benepisyo namin. 

mamaya, kakapasa nyo ng bill na bigla nalang po naming malalaman na naaprubahan na at ipapatupad na, hindi namin alam, 

DICTATORIAL GOVERNMENT na pala tayo.

Mahal ko ang Pilipinas. Lalo at napakaganda ng bansa natin kahit lubog tayo sa utang, laganap ang carnapping, kidnapping, holdupping, homicide, suicide, cheating, corruption at kung anu-ano pang kabalbalan.

Still, minamahal ko pa rin ang bansang ito dahil sa mga kaugaliang pinasa sa atin ng mga ninuno natin. 
Ang kalayaan akong pumili ng nais ko.
Ang kalayaan kong sabihin ang nilalaman ng isip ko.
Ang kalayaan kong magdesisyon para sa sarili ko. 
Ang kagandahang-asal at tabi-tabinging katuwaang pakulo ng mga kapwa ko.

Ngunit kung napagdesisyunan ng gobyernong magpatupad ng isang batas na naglilimita para sa akin ng nais kong gawin, sabihin, at ipakita sa kapwa ko. 

Anong silbi ng facebook? Internet? Website? Google? Yahoo? Elections? Voting? Freedom of Speech?

Anong silbi ng Mamamayan ng Pilipinas na nagbabayad ng Tubig, kuryente at tax?

We don't need to plea. We are the country's SUPPOSED-to-be BOSSES. So hear the cries and don't wait for another civilian and netizens outbreaks. 
WE NEED and WANT to know what's in it for us.

Wednesday, July 25, 2012

Paano ka makakarating ng Moon... Kung nasa Earth ka pa lang, ayaw mo ng humahakbang?

Tuparin ang mga pangarap.
Obligasyon mo yan sa sarili mo.
Kung gusto mo mang kumain ng balde-baldeng lupa para malagay ka sa Guinness Book of World Records at maipagmalaki ng bansa natin, sige lang. Nosi balasi. Huwag mong pansinin ang sasabihin ng mga taong susubok humarang sa’yo. 

Kung hindi nagsumikap ang mga scientist noon, hindi pa rin tayo dapat nakatira sa Jupiter ngayon. Pero hindi pa rin naman talaga tayo nakatira sa Jupiter dahil nga hindi nagsumikap ang mga scientist noon. Kita mo yung moral lesson?

Ung nag-give up ka na ng hindi mo pa sinusubukan.

Mas mabuting mabigo sa paggawa ng isang bagay kesa magtagumpay sa paggawa ng wala.
Kasi minsan… ayaw natin masaktan/mahirapan pero natry na ba natin isipin ung thought na
“What if we TRIED and did not give up on it?”
What if hindi tayo natakot na masaktan/makasakit/mahirapan?

Naisip na ba natin na ung sakit o hirap na un, kasama sa proseso kasi it’s something that could make us stronger pala and make it to the top?

Monday, June 18, 2012

Huwag mong pigilan magmahal dahil lang takot ka. Enjoy mo lang.

Tandaan.
Kadikit ng pagmamahal ay sakit na walang katumbas.

Pero dahil dun at matututo tayong tumayo sa sarili nating mga paa at sumubok ulit hanggang sa makita natin ang tunay na karapat-dapat sa atin.

Trial and Error pero hindi laro.

Kung hindi mo susubukan na hayaan ang sarili mong magmahal dahil lang takot kang masaktan, hindi mo makikita kung sino ang para sayo.
Hindi mo maipapakita sa mundo kung anong kaibahan ng iba sa kanya. O ang kaibahan niya sa iba. Hindi mo mararanasang kumilala ng iba’t-ibang uri ng tao sa ibang level na relasyon at hindi mo masasabing tagumpay kang sumunod sa kung anong naitadhana sa iyo dahil lang sa takot mong madapa at masugatan.

Ang bawat kamatayan ay may kasalungat na kapanganakan ng isang bagong buhay.
Sa bawat pighati at pagdadalamhati, may nakalaan na mas mainam na kaligayahan at biyaya kung may determinasyon kang sumubok muli na tumayo at ipagpatuloy ang paglalakbay sa buhay para makita mo ang hinaharap mo sa mabuting mga kamay ng tunay na nakatakdang magmahal sayo ng tunay.

Minsan sa isang parte ng buhay ko, nagmahal ako. Natakot akong makipagsapalaran kaya nagkahiwalay kami. Pero nung determinado nakong sumubok, siya naman ang lumayo. Napagtanto niyang kahit mahal nya ako ay mas minamahal nya ang dati nyang kasintahan. Nasaktan ako. Dumating ung ikinakatakot kong mangyari. Pero matapos ang isang gabing pagkalugmok ko sa sawing pag-ibig, dumating ako sa reyalisasyon na baka may iba pang nakalaan sa akin. Na hindi talaga kami para sa isa’t-isa. Mahal ko pa rin siya. Pero napagtanto ko na hindi naman ganun kasakit dahil sa bawat araw na magkapiling kami nuon ay naging totoo naman kami at masaya sa isa’t-isa. Inenjoy namin ung pag-ibig namin sa isa’t-isa.
Umiyak ako. Pero marahil ay dahil iyon sa sakit sa kadahilanang hindi man lang namin sinubukan ang isang opisyal na relasyon bago kami nagdecide ng “Tama na.” Pero dahil hindi ako natakot sumubok, madali ko din natanggap na…

Hindi naman kasalanan ang magmahal kahit wala ka sa tamang oras, lugar, at panahon. Mas kasalanan kung iiwasan mo ang katotohanang may kakayahan kang umibig dahil lang takot kang makasakit or masaktan.

Wednesday, September 7, 2011

A Message to the Fan's Obsession

I have my fandom and I love it. But I learned so many things in it, and I’m gonna share you a bit about it.

Keep real friendship, earn respect, value trust and don’t believe in everything you see or hear. 
In JE fandom~
1.     Respect every video and music uploaders~ Give credits, say thank you messages, no bad-mouthing, and follow their rules.
2.    In forums, clubs, groups etc~ Fandom maybe sharing but learn to follow rules. Keep your mouth shut when a particular cluster said so.

3.    To the fans~ learn to limit yourself.

Yheah, I myself have leaked something precious to a person I thought I could trust also but I ended up being betrayed and hurting the primary people involved. That person told to other people the information. I learned my lessons and I’m writing this to tell you something you probably don’t know.


What do I mean by “LIMIT YOURSELF”? To the fans~


There are some things that you can publicly share/reveal just because you personally found out about it. There are private things fans shouldn’t get themselves into. Sometimes, because we think that this is FANDOM, it’s okay to tell everyone what we think can be publicized when in reality, it should have been private. It’s horrible knowing that sometimes we become this type of fans. Trash fans as some may call it. We were so obsessed of being in fandom that we tend to be like someone popular in this world too by being like paparazzi who try to reveal everything about our favorite artists, not minding whether it is private or public.


Fans always blame Johnny-san, the Staffs, paparazzi’s, Hey Say Shoujo, Magazines, Interviewers, or other people… when something bad happens or news, etc. But have you ever tried blaming yourselves? I did. How about you? Yes? No? No. Reason, because you are fans. And you always thought you are one heck good of a fan. Well, I’m gonna tell you the reality. The real thing is sometimes, it is the fans’ fault why Johnny-san would at times disband a JE group or kick out an individual artist.


Minna, please stop posting, blogging or writing about JE stuffs unless it is officially announced to the public by JE itself. You know why? Because sometimes, it’s what we posts that creates chaos and rumors around the fandom world. One day, NYC, Arashi, NEWS, or much more is Hey Say JUMP might end up getting disbanded or lose members because of the privacy leakage fans posts online etc. about what they know or find out about the JE Artists.


It may be your right to have freedom to do whatever you like to post but there are times that it is not just right. Sometimes we say that we just wanted to reveal the truth and only the truth and share it to our fellow readers or fans. (What? Are we reporters now? From Paparazzi to reporters and what’s next? Private investigators? Tsk tsk.)


Guys, you don’t want the truth. You want a story. Because of the fan’s sometimes bad obsession, you turn your idols’ lives into your own little reality show. You build them up into a big celebrity just so you can tear them down in public. Fans’ take away the freedom, privacy, honesty to their idols. 

So when one said no re-uploading, re-posting or keep things that you read/hear as a secret because of confidentiality~ ONEGAI~ please do obey it. If more JE groups would get disbanded because fans get out of hand, congratulations, you’ve created a celebrity topic. But don’t blame other people, instead try to blame your little witty attitude as a fan.


It's not a sin to admire somebody, just don't get too over-board and get obsessed. Always remember, you can be an artist, yourself.




Sincerely,

-Mopy